Week 69

Dit verslag is eerder dan normaal, maar aangezien ik morgen vertrek naar Peru wil ik mijn laatste week voordat ik vertrek wel met jullie delen!



Het begon al meteen heel erg leuk. Zaterdag middag kwamen familie en vrienden van ons, om mij 'uit te zwaaien' voordat ik zou vertrekken en tegelijkertijd was het nog een beetje voor de verjaardag van ons mam en mij. Ik kwam iets later thuis dan de borrel begon dus het was al lekker druk. Al snel kreeg ik mensen naar me toe met cadeautjes maar ook met vragen over de reis enz. Erg leuk al die aandacht moet ik toegeven. Ik had wel een lekkere middag, lekker rustig beetje kletsen met iedereen... Maar zoals ik misschien wel had kunnen verwachten, had mijn vader (en mijn moeder zal ongetwijfeld mee hebben geholpen) een soort verrassing. Hij begon een presentatie te houden. Een presentatie over hoe ik bezig ben geweest met mijn Peru-project. Ik vond het erg leuk om te zien, maar zoals mijn ouders wel zijn, zat er natuurlijk een addertje onder het gras! Een lange tijd geleden was ik bij mijn zusje in de klas geweest om een presentatie over Peru en mijn project te houden. Deze presentatie had mijn vader verwerkt in zijn presentatie en geheel onverwacht werd ik gevraag om deze presentatie nog eens te houden. Nu was het alleen voor alle mensen die op de borrel aanwezig waren! Maar gelukkig kon ik me nog wel het een en ander herinneren en versliep het presenteren eigenlijk wel gemakkelijk en leuk. Daarna was mijn vader nog even aan de beurt en toen werd het 'pijnlijk'. Waarom pijnlijk? Nou toen de presentatie klaar was gaf ik pap een dikke knuffel en draaide ik me om naar mam... En die moest toch huilen... Ik vond dat zo zielig! Ik ben nog niet eens weg! Dus ik snel naar haar toe en heb ik even een goede knuffel gegeven! Toen we uitgeknuffeld waren kwam ik er ook nog achter dat zelfs mijn buurvrouw een traantje weg pinkte. Huilen is niet leuk, maar ik vind het wel mooi om te zien dat er mensen zijn die zo erg aan je denken!

De dag na de borrel was ik maar eens voor het eerst mijn tassen gaan inpakken. Ik had nog niet alle spullen maar een keer 'proef-inpakken' is altijd goed! Het paste allemaal nog mooi dus dat zag er goed uit. De tassen zijn ook niet boven het maximale gewicht dat is toegestaan dus dat is helemaal mooi. Later zou ik de laatste spulletjes kopen en mijn tassen dan definitief inpakken.

Maandag was het natuurlijk tweede paasdag dus had ik vrij. Aangezien we bijna naar Peru gaan en nog even willen uitrusten, had ik met een aantal mensen van de Peru-groep afgesproken om bij een vriendin te gaan chillen. Gewoon even lekker met allemaal mensen die naar Peru gaan, uitrusten voordat de grote reis gaat beginnen! Het was wel jammer was, was dat één jongen moest afzeggen na een ongelukje, maar daardoor werd de pret niet minder. Samen met drie meiden heb ik een topdag gehad. Ik heb daar de hele dag rondgehangen, maar dat was het ook zeker waard want het was heel erg leuk!

Dinsdag dan weer aan het werk? Dacht het niet ;). We hadden studiedag, dus weer vrij van school. Dan maar spullen voor Peru gaan halen en inpakken? Niet echt... Ik had namelijk weer iets leuks gepland. Ik dacht voordat ik in allemaal meertjes of modderpoelen moet gaan 'zwemmen', ga ik eerst nog eens lekker in Nederland zwemmen. Ik had een jongen van de Peru-groep meegenomen en daarnaast nog drie 'gewone' vriendinnen, waarmee we het super leuk hebben gehad. Heerlijk gezwommen in het SCHONE water! We hielden het ook lekker lang vol, want zo'n 8 uur zijn we toch wel bezig geweest!

Toen was het wel weer een gewone schooldag, maar natuurlijk moesten er ook dingen voor Peru gedaan worden. Mijn moeder had al batterijen gekocht maar ik had nog wat anders nodig... Zo ging ik na school nog onderbroeken kopen. Ja die zijn ook nodig he!
Thuis aangekomen zag ik een tasje liggen, met daarin spullen voor het goede doel. Er waren namelijk nog een paar mensen die mij spullen wilde geven die ik aan het goede doel zou kunnen geven. Dus hierdoor kreeg ik nog wat extra tassen om mee te nemen.
Hopend dat alles zou passen ging ik nu maar eens mijn tassen definitief inpakken. Samen met mam op mijn kamer alle spullen weer uit de tassen gehaald om ze helemaal weer opnieuw in te delen. Er waren namelijk wat spullen bij gekomen en sommige dingen moesten misschien wat meer bovenop liggen en andere konden wel onderop... je kent het wel. Uiteindelijk lukte het (nadat ik op de tassen was gaan zitten om ze dicht te krijgen, haha!) en zat alles erin.

Nu zou je zeggen van nou hij is er helemaal klaar voor zo te lezen... Niet helemaal. Ik had geregeld dat ik vlak voordat ik zou vertrekken nog naar de tandarts en kapper zou gaan. Leek me wel zo fijn. De tandarts aangezien ik op controle moest komen en het dan beter voor Peru kon doen (wel balen dat ik nu weer een spoelmiddeltje hem meegekregen naar Peru) en de kapper... ja... dat was gewoon hard nodig. Het was erg lang en daarnaast lijkt het me fijner om wat minder haar op je bol te hebben als in tropische gebieden moet rondlopen!
Ook kreeg ik nog wat belletjes van familie die me een fijne reis wilde toewensen. Uit die gesprekken is ook wel gebleken dat het écht heel belangrijk is dat ik heelhuis terug kom, haha! Nu was ik dat al van plan, maar ik zal nu nog harder mijn best ervoor doen ;).

Tenslotte vind ik het leuk om iets te zeggen over mijn zusje. Ik zie haar de laatste dagen echt met een dubbel gevoel rondlopen. Aan de ene kant vind ze het kei leuk dat ze vrijdag niet naar school hoeft en mij mag gaan uitzwaaien, maar aan de andere kant vind ze het verschrikkelijk dat ik weg ga. Eigenlijk heeft ze dat altijd wel gevonden!



Ik wil iedereen heel erg bedanken voor alle hulp en het lezen van mijn blog! Aangezien we in Peru geen internet of iets dergelijks hebben zal ik pas na mijn reis een volgend verslag kunnen plaatsen! Ik ga iedereen ontzettend missen, maar ik denk dat ik dat soms wel even zal vergeten als ik in Peru rond loop haha!